​

آغوش خدا همیشه باز و پذیرای ماست.
ولی ما درهای وجودمان را بسته‌ایم
چشم‌های ما پرتو آن را نمی‌بیند.
آغوش بگشا تا بی‌درنگ خدا را در برگیری.

هــر لحظه این را به یـاد داشته باشید

که انـــدازه ی مشــــکلاتت

از قــــدرت خداونـــــد

خیلــی کوچکـــــترند

پس با خودت زمزمه کن
?لاحول ولا قوه الا بالله

تمثیلی ناب
جهانگردے بہ  دهڪده اے رفت تا زاهد معروفے را زیارت ڪند و دید ڪہ زاهد در اتاقے ساده زندگے مے ڪند. اتاق پر از ڪتاب بود و غیر از آن فقط میز و نیمکتےدیده مے شد.جهانگرد پرسید: لوازم منزلتان ڪجاست؟..

زاهد گفت: مال تو ڪجاست؟جهانگرد گفت:من اینجا مسافرم.زاهد گفت: من هم

 وَ مٰا أُوتِيتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَمَتٰاعُ اَلْحَيٰاةِ اَلدُّنْيٰا وَ زِينَتُهٰا وَ مٰا عِنْدَ اَللّٰهِ خَيْرٌ وَ أَبْقىٰ أَ فَلاٰ تَعْقِلُونَ  ﴿۶۰﴾قصص

?تفکرقرانی

ز کف دادم چراغ لاله ام را

 کنم پنهان ز دشمن ناله ام را
نه دست خود کفن کردم شبانه

تن زهرای هجده ساله ام را

شهادت حضرت فاطمه س را تسلیت میگوییم

​✅ اگر انسان معنای «الله اکبر» را باور داشته باشد همه چیز در مقابل او حقیر است
?انسان در مقابل یک کوه عظیم که قرار می‌گیرد یا بالای آن می‌رود و پایین را نگاه می‌کند، ترس او را می‌گیرد. در مقابل دریا که خودش را می‌بیند، می‌ترسد. وقتی یک صاحب قدرت و هیبتی را می‌بیند، صاحب دبدبه و کبکبه‌ای را می‌بیند یا به حضور او می‌رود ممکن است خودش را ببازد، زبانش به لکنت بیفتد، چرا؟ چون مرعوب عظمت او می‌شود.
?این برای بشر، طبیعی است. اما گوینده‏ «الله اکبر»، آن کسی که‏ «الله اکبر» را به خودش تلقین کرده است، هرگز عظمت هیچ کس و هیچ چیز او را مرعوب نمی‌کند، چرا؟ چون‏ «الله اکبر» یعنی‏ بزرگ‌تر از هر چیز و بلکه بزرگ‌تر از هر توصیف، ذات اقدس الهی است؛ یعنی من خدا را به عظمت می‌شناسم. دیگر وقتی من خدا را به عظمت می‌شناسم، همه چیز در مقابل من حقیر است. این کلمه‏ «الله اکبر» به انسان شخصیت می‌دهد، روح انسان را بزرگ می‌کند.
? استاد مطهری، آزادی معنوی، ص۱۰۲