حکمت 55

امیرالمؤمنین:«صبر بر دو قسم است صبر در برابر انجام كار خوبى كه دوست ندارى و صبر بر ترك كار بدى كه دوست داری»

☑در واقع نوع اول اشاره به صبر در برابر مشكلات عبادت است و نوع دوم اشاره به شكيبايى در مقابل ترك معصيت 

❗آنچه بعضى از شارحان گفته اند: نوع اول از نوع دوم سخت تر است، گفتار صحيحى به نظر نمى رسد، زيرا موارد، كاملاً مختلف است; گاه مورد اول مهم تر است و گاه مورد دوم تا اطاعت چه اطاعتى باشد و معصيت چه معصيتى. 

?نيز آنچه بعضى ديگر از آنان گفته اند كه صبر در اين دو مورد از دو مقوله و دو ماهيت است آن هم به نظر درست نمى آيد، زيرا صبر به معناى كف نفس و خويشتن دارى و مقاومت در برابر مشكلات است; گاه مشكل انجام طاعتى است و گاه مشكل ترك معصيتى. 

✳بر اين پايه پيمودن راه حق و رسيدن به مقام قرب پروردگار?و حتى رسيدن به اهداف و مقامات مادى در دنيا راه صاف و هموارى نيست. 

?در اين راه سنگلاخ ها، گردنه هاى صعب العبور، پرتگاه ها و حيوانات درنده?و دزدان خطرناك وجود دارد. 

?اگر صبر و مقاومت انسان كم باشد، با برخورد به اين موانع از راه مى ماند?و به مقصد نمى رسد. 

?به همين دليل صبر و استقامت مهم ترين وسيله پيروزى انسان در دنيا و آخرت است.

????????????

????حکمت«6»????

امیرالمؤمنین:« سینه عاقل گنجینه اسرار اوست، خوشرویى و بشاشت، دام محبت است و تحمل ناراحتى ها گور عیب هاست.»

?شرح مختصر

1⃣ انسان عاقل نیز باید اسرارش را در دل خود پنهان دارد، چرا که اسرار او اگر به دست دوست?بیفتد گاه سبب ناراحتى?اوست و اگر به دست دشمن بیفتد ممکن است سبب آبروریزى او شود.به علاوه بعضى از اسرار ممکن است با سرنوشت ملتى??ارتباط داشته باشد که اگر بى موقع فاش شود سبب خسارت عظیمى⚠ براى جامعه گردد.

2⃣هر چیزی تأثیری در افراد دارد،اما انسان میتواند با عنصر محبت?دلهای افراد را جذب کند و یکی از شیوه هایی که پیامبر و ائمه در ترویج اسلام به کار میبردند همین عنصر بوده است.

3⃣هر انسانی?عیبی دارد،ولی این عیبها با یک وسیله راحت به گورستان رفته و دفن میشوند،و این وسیله،تحمل ناگواری ها و سختی ها است،چراکه اگر شخصی ناراحتی های خود را فاش کند،از چشم جامعه می افتد.

????????????

?حکمت۷۱

?نشانه ی کمال عقل
امام(عليه السلام) فرمود: هنگامى كه عقل كامل گردد سخن كم مى شود.

?شرح مختصر

? اولاً ريشه مفهوم عقل، منع و جلوگيرى است و زانوبند شتر را از اين جهت «عقال» مى گويند كه او را از حركت باز مى دارد و از آنجا كه سخنان سنجيده، كم است و سخنان نسنجيده، بسيار، عقل به انسان مى گويد: بيشتر بينديش و كمتر بگو.

? ثانياً مطالبى كه گفتن آن ضرورت دارد نسبت به فضول كلام و سخنان زياد بسيار كمتر است، از اين رو افراد عاقل غالباً خاموش اند و به موقع سخن مى گويند. 

?ثالثاً انسان عاقل مى داند كه بيشترين و مهم ترين گناهان با زبان انجام مى شود بدين سبب براى محفوظ ماندن از عواقب زيان بار گناه سعى مى كند كمتر سخن بگويد; ولى متاسفانه افرادى را مى بينيم كه دم از ايمان مى زنند و گويى سخنان خود را جزء اعمال خود به حساب نمى آورند; در مجالس از آغاز تا پايان از سخنان لغو و بيهوده يا سخنانى كه آميخته با غيبت، اهانت و تهمت باشد ابا ندارند.

?رابعاً گفتار زياد، نيروها و انرژى هاى ذخيره انسان را بر باد مى دهد و وقت عزيز او را تلف مى كند و موجب دشمنى ها و عداوت ها مى شود، بنابراين عقل و شرع به ما فرمان مى دهد كه كم بگوئيد و گزيده بگوئيد.