​از دیگر پایه های اساسی در یک سبک زندگی دین محور، تجلی ذکرحضرت ربّ العالمین است.

به عبارت دیگر، آنچه در سبک زندگی یک مسلمان اولویت داشته و مراد و هدف اوست «الله» است. به یقین، ارزش گذاری در یک زندگی در نظام الهی و اسلامی، اینچنین عنوانی را درکیفیت خود می طلبد.
روشن است که رویکرد این نوع زندگی، اصل قراردادن آخرت است؛ آخرتی که به بیان قرآن کریم باطن حیات دنیا و مراد از آن است.
«یعلمون ظاهرا من الحیاه الدنیا و هم عن الاخره هم غافلون»(8)
این آیه شریفه دلالت واضح دارد که زندگی و حیات دنیا محض خود نیست؛ بلکه مقدمه ای برای توشه گیری عالم ابدی آخرت است.
با بررسی آیات قرآن کریم روشن می شود که کسانی می توانند از وجود الگو و اسوه هدایت الهی برای سبک زندگی خود در این حیات بهره برداری کنند که امید و ایمان به خدا و روز قیامت و یاد خدا را باور خود قرار داده باشند و بر طبق آن عمل کنند .
«لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه لمن کان یرجوا الله و الیوم الآخر و ذکر الله کثیراً»(9)
(در حقیقت برای شما در رسول خدا اسوه ای نیکوست –البته- برای کسی که امید به خدا و روز آخر دارد و بسیار خدا را یاد می کند.)
در سیره و روش زندگی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آمده است که :
«لا یجلس و لا یقوم الا علی ذکر الله»(10) (نشست و برخاست (او) با یاد خدا بود.)
پیامبری که در شان او فرمود :
«قل ان صلاتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العالمین لا شریک له و بذلک امرت و انا اول المسلمین»(11)
(بگو: (بی گمان) نماز و عبادت من، زندگی و مرگ من (همه) برای خدا پروردگار جهانیان است که شریکی ندارد. به همین امر شدم در حالیکه اولین مسلمانم.)
زندگی دینی و اسلامی با همه آداب ، سلوک، روشها و مسائل خود باید (لله) باشد؛ این شرط تلقی یک سبک زندگی به عنوان «دینی و اسلامی» خواهد بود. این دیدگاه و رویکرد است که انسان را به عمل صالح بر مبنای ایمان و اعتقاد سوق می دهد.
سبک زندگی در اسلام، فقط یک مدل صرف و محض عمل نیست. بلکه وسیله ای برای تقرب به خالق و رب است.