مولایم ✨! 

دلم هر لحظه برای ورود تو لحظه شماری می کند و حنجره ام تو را فریاد می زند، تو که تجلی عشقی.? 

قنوتم را طولانی می کنم تا تو نیمه شبی برای آن دعا کنی. کوچه های غریب بی کسی را آب و جارو می کنم تا تو صبحی زود از آن کوچه عبور کنی.✨ 

هر روز چراغ دلم را با «جامعه الکبیره» روشن می کنم و سفره افطارم را با «آل یاسین»و «عهد» تزیین می کنم، برای ظهور تو هر روز پای درد «کمیل» می نشینم.? 

نمی دانم آخرین ایستگاه «توسل» چه هیجانی دارد که مرا با خود تا آن سوی فاصله ها می برد و صبح آدینه چه صفایی دارد، که صبح آسمانش پراز «ندبه» است. 

مولایم …!✨ 

بی تو دفتر دلمان پر است از مشق های انتظار و من با دلم می خواهم آن روز که می آیی زیباترین مدال ایثار را تقدیم نگاه تو کنم. 

«جمعه ها بی توفقط این دل من می گرید *** ازفراق توهمه کوی ومکان میگرید»

اربــعــیــن نــزدیــڪ اســت، 

و دل مــن بــے تــاب،

لــحــظــه ها،غــرق ســراب، 

دل مــا را دریــاب.
همــه جــا پــر شــده از زمــزمــه ها،

و چــه بــســیــار شــده همــهمــه ها،

و همــه،

رو ســوے اربــاب پــریــشــان دارنــد،

دل بــاران دارنــد،

چــشــم گــریــان دارنــد،

غــم هجــران دارنــد .
دل مــن شــور افــتــاد،

و ســراپــا شــده ام درد و تــمــنــا و نــیــاز،

و چــه تــنــها شــده ام،

مــن ڪــه دریــا شــده ام.
واے اربــاب،شــود قــســمــت مــن؟

روزیــم مــیــشــود آیــا،حــرمــت را دیــدن؟ 

پــا بــرهنــه،بــه دور حــرمــت چــرخــیــدن؟
اللهم الرزقنا کربلا

?عاداتی كه معجزه میکند:
با۰ ملايمت ، سخن بگوئيد

عميق ، نفس بكشيد
?شيک ، لباس بپوشيد

صبورانه ، كار كنيد
?نجيبانه ، رفتار كنيد

همواره ، پس انداز كنيد
?عاقلانه ، بخوريد

كافى ،  بخوابيد
?بى باكانه ، عمل كنيد

خلاقانه ، بينديشيد
?صادقانه ، عشق بورزید

هوشمندانه ، خرج كنيد
 خوشبختی یک سفر است، نه یک مقصد. هیچ زمانی بهتر از همین لحظه برای شاد بودن وجود ندارد. زندگی کنیدوازحال لذت ببرید

?انسانهای صادق به صداقت حرف هیچ کس شک نمی کنند و حرف همه را باور دارند.
?انسانهای دروغ گو تقریبا حرف هیچ کس را باور ندارند و معتقدند که همه دروغ می گویند.
?انسانهای امید وار هموراه در حال امیدوار کردن دیگرانند.
?انسانهای ناامید همیشه آیه یاس می خوانند.
?انسانهای حیله گر معتقدند که همه مشغول توطئه هستند.
 انسانهای شریف همه را شرافتمند می دانند.
?انسانهای بزرگوار بیشتر کلامشان، تشکر از دیگران است.
?انسانهای بلند نظر هر کاری برای هر کسی می کنند باز هم با شرمندگی می گویند: ببخشید که بیشتر از این از دستم بر نیامد.
?انسانهای تنگ نظر هر کاری برای هر کس انجام دهند، چندین برابر می ببینندش.
?انسانهای با محبت در نهایت مهربانی همه را با جانم، عمرم, عزیزم خطاب می کنند.
?انسانهای متواضع تقریبا در مقابل خواسته همه دوستان می گویند: چشم سعی می کنم.
?اما انسانهای پر توقع انتظار دارند همه در مقابل حرف هایشان بگویند چشم.
?انسانهای حسود همیشه فکر می کنند که همه به آنها حسادت می کنند.
?انسانهای دانا در جواب بیشتر سوالات می گویند: نمی دانم
?انسانهای نادان تقریبا در مورد هر چیزی می گویند: من می دانم!!!
?با دانستن خصلت هایمان آنها را از خود دور کنیم تا سلامت و زیبایی مان درونی باشد.

?بعضی دعاها عجیب به دل می شینه：
?خداوندا：

نه آنقدر پاکم که مرا کمک کنی

و نه آنقدر بدم که رهایم کنی …

?میان این دو گم شده ام

هم خودم و هم تو را آزار می دهم …

هر چه تلاش کردم نتوانستم

آنی شوم که تو می خواهی

?و هرگز دوست ندارم

آنی شوم که تو رهایم کنی …
?خدایا دستم به آسمانت نمی رسد اما تو که دستت به زمین میرسد بلندم کن …
 ” امین یارب العالمین “