​والدینی هستند که:
 ➖ با تزريق نگراني هاي شديد در ذهن فرزندشان او را به خود وابسته مي‌كنند…
➖ در واقع آنها به نوعي بال و پر فرزند خود را مي‌چينند تا فرزندشان براي هميشه زمينگير شود و هوس پريدن از لانه به سرش نزند ! 
➖آنقدر او را از عوارض سرماخوردگي مي ترسانند كه او با اولين نشانه‌هاي يك سرماخوردگي خفيف به‌شدت احساس ناتواني مي‌كند !
➖ آنگاه همين والدين بيماري زا از ضعف و ناتواني فرزند خود مي‌نالند و شكوه مي‌كنند كه فرزندشان قادر به مراقبت از خود نيست و آنها ناچارند بار پرستاري از او را به دوش بكشند ! 
➖این افراد  در هر چه بوي جدايي از مادر را بدهد دچار ترديد و دودلي مي‌شوند . در واقع هنوز « بند ناف» آنها بريده نشده است ! 

➖اين‌چنين افرادی در ازدواج دچار ترديد حيرت آوري هستند ، 

افراد متعددي را براي ازدواج مورد بررسي قرار مي‌دهند و با وجود ارزيابي هاي مكرر ، مشورت هاي متعدد و دوران آشنايي طولاني نمي‌توانند به راحتي براي ازدواج تصميم بگيرند .
➖ این کودکان بزرگسال در نهايت  پس از ازدواج, مكررا به آغوش مادر مي‌روند و از بدرفتاري همسرشان به او شكايت مي‌كنند

​آنچه که به فرزندمان می گوییم و از تبعاتش بی خبریم !!!!!
این لقمه رو برات درست کردم ببر مدرسه ؛ فقط خودت بخور…

عروسک باربیتو نده به نگار باهاش بازی کنه چون ممکنه خرابش کنه ؛ گرون خریدم…

حالا در اتاقتو قفل کن دیگه؛ بچه ها میان میرن تو اتاقت همه چیو به هم میریزن…

به فرزاد نگو ماشین کنترلی خریدی لازم نیست که بدونه؛ با یه چیز دیگه بازی کنین…

نزاری بچه ها به ارگت دست بزنن خرابش میکنن …

و …
جملاتی که به سادگی می گوییم غافل از اینکه چه آثار مخربی برای فرایند “صحیح اجتماعی شدن ” فرزندان مان در پی خواهد داشت. 
با گفتن این جملات فرزندتان را دچار تضاد عاطفی شدید می کنید یعنی او نمی تواند به درستی تحلیل کند که دوستی یعنی چه و ارتباط مناسب با همسالانش را همواره در یک تضاد و محدودیت عجیب خواهد دید .